یکی از عمده ترین معضلات محیط زیستی کشورهای جهان ازجمله ایران، آلودگی هوای شهری است. حفظ کیفیت محیط زیست و ارتقای شاخصهای کیفیت هوا، نشان از توسعه یافتگی هر کشور دارد و یکی از حقوق شهروندی محسوب شده که نظام حکمرانی موظف به تحقق آن است. لازمه موفقیت در حل معضل آلودگی هوا قبل از اجرای برنامه‌های پیشگیرانه و طرحهای کنترلی کاهش آلایندهها، وجود سلسله قوانین و مصوبات همراستا و منسجم و نظارت بر اجرای صحیح آنها است. قوانین هماهنگ، بازدارنده و شفاف در کنار ساختار اداری و سازمانی نقش مهمی در موفقیت برنامه‌های کاهش آلودگی هوا در افق کوتاه‌مدت و بلندمدت در دستیابی به اهداف دارند. برای برنامه‌ریزی جهت کاهش آلودگی هوا و ارائه طرحهای کنترلی نیاز است پس از شناسایی منابع آلایندگی، راهکارهای مناسب جهت کاهش انتشار منابع با توجه به محدودیت مالی تدوین و اجرایی شوند.
پژوهشکده علوم و فناوری‌های انرژی، آب و محیط زیست شریف اخیرا در این پژوهش به بررسی عوامل موثر بر آلودگی هوا در کلانشهرهای کشور پرداخته است.
لینک دانلود گزارش این پژوهش در انتهای همین صفحه می‌باشد.
